Πρώτη δισκοκριτική μου για το Rancho De la Luna και διάλεξα να ξεκινήσω με την τελευταία δουλειά των Ολλανδών Radar Men From The Moon.
Οι Radar Men From The Moon είναι ένα instrumental trio που εμφανίζεται
στη μουσική σκηνή για πρώτη φορά το 2011 με τον πρώτο τους δίσκο Intergalactic Dada & Space Trombones.
Ο ήχος τους θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα κράμα space rock/psych
rock/post rock/stoner metal, χωρίς ωστόσο να μπορούμε εύκολα να τους
κατατάξουμε σε ένα από τα παραπάνω είδη. Απ'ότι φαίνεται είναι γρήγορα
παλικάρια καθώς μέσα σ'ένα χρόνο έγραψαν και ηχογράφησαν τον διάδοχο του
Intergalactic... το οποίο φέρει τον τίτλο Echo Forever και κυκλοφόρησε στις 16 Ιουλίου του 2012.
Ακούγοντας το λοιπόν, το πρώτο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι η παραγωγή. Μου φάνηκε αρκετά πιο ακατέργαστη και "θορυβώδης" απ'ότι στον προηγούμενο δίσκο. Παρ'όλα αυτά, μετά από μερικά ακούσματα επαναδιατυπώνω, κάνανε λαμπρή δουλειά στην παραγωγή. Ναι μεν θορυβώδης αλλά καθόλου ακατέργαστος ο ήχος τους, κάθε τι είναι δουλεμένο και όλα τα όργανα ξεχωρίζουν μέσα από το σύνολο (δύσκολη υπόθεση για τον χώρο που κινούνται). Όσον αφορά τη μουσική, το μονοπάτι είναι το ίδιο, ογκώδης ήχος στα δυνατά σημεία του δίσκου και βάθος στα καθαρά σημεία, όλα φιλτραρισμένα μέσα από τα πολλά εφέ που η μπάντα χρησιμοποιεί. Αυτό που αποτελεί εξέλιξη για τους Radar Men From The Moon είναι η σύνθεση και η δομή των κομματιών. Μπορεί ένας χρόνος να είναι λίγος αλλά μάλλον ήταν αρκετός ωστέ να ωριμάσουν συνθετικά. Εκεί που ο πρώτος δίσκος έδινε απλά την αίσθηση ότι εδώ και εκεί περιφέρονται κάποιες καλές ιδέες οι οποίες υλοποιούνται σε ικανοποιητίκο βαθμό, το Echo Forever παρουσιάζει εκπληκτική συνοχή και κάθε ιδέα έχει ολοκληρωμένη δομή. Ξεκινώντας από καθαρές post/space rock μελωδίες, σιγά σιγά χτίζουν το κάθε κομμάτι αφήνοντας κάθε ιδέα να εξελιχθεί φυσικά και αβίαστα, έτσι κι αλλιώς οι Radar... δεν βιάζονται να τελειώσουν τα κομμάτια τους. Για παράδειγμα το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, ξεκινάει με μια σκοτεινή μελωδία η οποία δίνει τη σειρά της σε ένα funky ρυθμό πριν βουτήξουν για τα καλά σε ένα space/psych ξεφάντωμα, και πριν το συνειδητοποιήσεις, το γυρνάνε χωρίς καμία δυσκολία σε ένα heavy stoner riff τελειώνοντας όπως ακριβώς ξεκίνησαν το κομμάτι.
Στο Echo Forever, όλα τα ηχητικά πειράματα των Radar... έρχονται και δένουν αρμονικά δημιουργώντας έτσι ένα συμπαγές σύνολο που ρέει ελεύθερα. Μόνο μου (μικρό) παράπονο είναι η απουσία "μεγαλειωδών" riff όπως για παράδειγμα το grand finale του κομματιού "Intergalactic Dada & Space Trombones" του πρώτου δίσκου. Έχει και στο Echo Forever απλά όχι αυτής της κλίμακας. Ακόμα και με αυτή την απουσία, ο τελευταίος δίσκος των Radar... είναι κλασσικό παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει ένα συγκρότημα όταν έχει καλές ιδέες και όρεξη για δουλειά. Το Echo Forever είναι ένα εγγυημένο ταξίδι, σκοτεινό και χαλαρωτικό (ακόμα και στα πιο σκληρά του σημεία) που σίγουρα θα τραβήξει την προσοχή των οπαδών αυτού του χώρου και όχι μόνο. Έχουμε πολλά ακόμα να δούμε από δαύτους. Συνιστάται ανεπιφύλακτα.
Αλέξης Αιμονιώτης
Ακούγοντας το λοιπόν, το πρώτο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι η παραγωγή. Μου φάνηκε αρκετά πιο ακατέργαστη και "θορυβώδης" απ'ότι στον προηγούμενο δίσκο. Παρ'όλα αυτά, μετά από μερικά ακούσματα επαναδιατυπώνω, κάνανε λαμπρή δουλειά στην παραγωγή. Ναι μεν θορυβώδης αλλά καθόλου ακατέργαστος ο ήχος τους, κάθε τι είναι δουλεμένο και όλα τα όργανα ξεχωρίζουν μέσα από το σύνολο (δύσκολη υπόθεση για τον χώρο που κινούνται). Όσον αφορά τη μουσική, το μονοπάτι είναι το ίδιο, ογκώδης ήχος στα δυνατά σημεία του δίσκου και βάθος στα καθαρά σημεία, όλα φιλτραρισμένα μέσα από τα πολλά εφέ που η μπάντα χρησιμοποιεί. Αυτό που αποτελεί εξέλιξη για τους Radar Men From The Moon είναι η σύνθεση και η δομή των κομματιών. Μπορεί ένας χρόνος να είναι λίγος αλλά μάλλον ήταν αρκετός ωστέ να ωριμάσουν συνθετικά. Εκεί που ο πρώτος δίσκος έδινε απλά την αίσθηση ότι εδώ και εκεί περιφέρονται κάποιες καλές ιδέες οι οποίες υλοποιούνται σε ικανοποιητίκο βαθμό, το Echo Forever παρουσιάζει εκπληκτική συνοχή και κάθε ιδέα έχει ολοκληρωμένη δομή. Ξεκινώντας από καθαρές post/space rock μελωδίες, σιγά σιγά χτίζουν το κάθε κομμάτι αφήνοντας κάθε ιδέα να εξελιχθεί φυσικά και αβίαστα, έτσι κι αλλιώς οι Radar... δεν βιάζονται να τελειώσουν τα κομμάτια τους. Για παράδειγμα το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, ξεκινάει με μια σκοτεινή μελωδία η οποία δίνει τη σειρά της σε ένα funky ρυθμό πριν βουτήξουν για τα καλά σε ένα space/psych ξεφάντωμα, και πριν το συνειδητοποιήσεις, το γυρνάνε χωρίς καμία δυσκολία σε ένα heavy stoner riff τελειώνοντας όπως ακριβώς ξεκίνησαν το κομμάτι.
Στο Echo Forever, όλα τα ηχητικά πειράματα των Radar... έρχονται και δένουν αρμονικά δημιουργώντας έτσι ένα συμπαγές σύνολο που ρέει ελεύθερα. Μόνο μου (μικρό) παράπονο είναι η απουσία "μεγαλειωδών" riff όπως για παράδειγμα το grand finale του κομματιού "Intergalactic Dada & Space Trombones" του πρώτου δίσκου. Έχει και στο Echo Forever απλά όχι αυτής της κλίμακας. Ακόμα και με αυτή την απουσία, ο τελευταίος δίσκος των Radar... είναι κλασσικό παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει ένα συγκρότημα όταν έχει καλές ιδέες και όρεξη για δουλειά. Το Echo Forever είναι ένα εγγυημένο ταξίδι, σκοτεινό και χαλαρωτικό (ακόμα και στα πιο σκληρά του σημεία) που σίγουρα θα τραβήξει την προσοχή των οπαδών αυτού του χώρου και όχι μόνο. Έχουμε πολλά ακόμα να δούμε από δαύτους. Συνιστάται ανεπιφύλακτα.
Αλέξης Αιμονιώτης
facebook.com/radarmenfromthemoon
radarmenfromthemoon.bandcamp.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου